In deze nieuwe categorie op mijn blog, Storytime, zal ik af en toe een verhaaltje schrijven over wat er zoal in mijn leven gebeurt. Pak er dus een kopje thee bij en geniet van mijn (soms onhandige) belevenissen als student in Amsterdam! Vandaag schrijf ik over de dag dat mijn fiets werd gestolen bij Centraal Station.

Dinsdag 25 april zou een geweldige dag worden. Overdag ging ik shoppen met mijn moeder en zusje in de Nieuwedijk en Kalverstraat in Amsterdam, en ’s avonds ging ik met mijn vader en zusje naar de film Demais Tout Commence in Pathé de Munt. Naar beide van deze dingen keek ik erg uit, maar de dag verliep toch iets anders dan verwacht..

Rond tien uur ’s ochtends fietste ik van mijn appartementje naar het centrum van Amsterdam. Het was heerlijk weer en ik genoot van de fluitende vogeltjes en het prachtige Amsterdam langs de grachten. Het is echt een feestje om daar langs te fietsen en maakt me nog elke dag gelukkig.

Het was ontzettend druk in de binnenstad en het was ook de eerste keer dat ik daar fietste, dus dat was zeker even wennen. Omdat het meivakantie was, waren de straten overlopen met toeristen die niet weten dat fietsen al-tijd voorrang hebben in Amsterdam. Gelukkig kon het me niet veel schelen, want in de verte zag ik mijn moeder en zusje al lopen, zoekende naar een leuk plekje om koffie te drinken. Snel fietste ik naar ze doe en riep ik: ‘gaan jullie maar vast naar binnen, ik parkeer mijn fiets even snel!’

Op dat moment begon het ineens keihard te hagelen. Geen idee waar dat vandaan kwam, want tien minuten geleden had ik nog fluitend in het zonnetje gefietst, maar hagelen deed het. Omdat ik zo even snel geen plek ín het fietsenrek kon vinden, zette ik mijn fiets daarom naast het fietsenrek, maar nog wel aan het fietsenrek vast zodat hij niet gestolen zou worden. Daarna rende ik, met mijn sjaal over mijn hoofd voor de hagel, snel naar het cafeetje waar mijn moeder en zusje zaten.

De dag was heel gezellig en ik kocht een hoop leuke dingen. Valerie zou die avond bij mij eten, want ’s avonds zouden we samen naar de film gaan en we zouden onze vader dan daar treffen. Nadat we onze moeder op de tram hadden gezet en uit hadden gezwaaid, liepen we kletsend terug naar mijn fiets. Of eigenlijk, de plek waar mijn fiets had gestaan. Mijn fiets zelf was weg.

Verbijsterd stond ik daar, met Valerie naast me zeggend dat ik vast niet goed had gekeken, en dat ik hem vast ergens anders had neergezet. Maar ik wist héél zekker dat ik hem precies op de plek had geparkeerd die nu angstvallig leeg was. Vol ongeloof voelde ik tranen achter mijn ogen prikken. “Waarom zou iemand mijn fiets stelen?”

Hoewel ik mezelf er wel op had voorbereid dat mijn fiets ooit gestolen zou worden, het is immers Amsterdam, had ik nooit beseft hoe rot het zou voelen. Iemand die aan mijn geliefde fiets had gezeten, die al 25 jaar van mijn moeder was geweest en hem nu aan mij had gegeven, maakte me woedend en verdrietig tegelijk.

Misschien dat ik er ook wel teveel waarde aan hechtte, maar mijn humeur was er echt een beetje door verpest, terwijl ik zo’n ontzettend leuke dag had gehad! Ik was wel heel erg blij dat Valerie erbij was, en dat we op het laatste moment hadden besloten dat ze bij mij zou eten, anders had ik daar in m’n eentje gestaan en me nog ellendiger gevoeld. Tijdens de tramreis naar huis (want ja, fietsen ging niet meer) zei ik niet veel en had ik eigenlijk gewoon zin om huilend in bed te kruipen (maandelijkse problemen speelden op dat moment ook mee, haha). En nu moest ik nog naar de film vanavond..

Gelukkig bleek de film de perfecte afleiding te zijn. Ik zal hier later op terugkomen, maar Demais Tout Commence (van de makers van Intouchables) is echt een prachtige film die je hart laat zingen, maar het tegelijkertijd ook in duizend stukjes breekt. Na de film ging ik naar huis en besloot ik dat ik de dag erna een fiets zou huren voor Koningsnacht en Koningsnacht (een grapje van €26) en dat ik daarna van iemand anders wel een goedkope fiets zou overnemen.

Maar, toen ik het hele verhaal op Koningsnacht aan de vriend van Iris vertelde, zei hij dat ik eerst maar eens de gemeente moest bellen om te kijken of zij hem niet hadden. Het komt namelijk heel vaak voor dat de gemeente fietsen wegknipt in Amsterdam als ze verkeerd staan. En ik had mijn fiets niet ín een fietsenrek gezet, maar ernáást. Ik voelde een heel klein vlammetje hoop in mijn binnenste en besloot na Koningsdag meteen te gaan bellen.

Zo gezegd zo gedaan, en zo hing ik vrijdagochtend een halfuur met de gemeente aan de telefoon. De man aan de lijn was hartstikke aardig en vroeg me allerlei kenmerken op te noemen van de fiets. Zo goed kende ik mijn barrel nou ook weer niet, dus op de vraag welke kleur mijn kettingkast en snelbinders hadden, en wat voor soort koplamp ik had, bleef het aan mijn kant van de lijn stil. Toch had hij de hoop nog niet verloren en zei hij dat hij een fiets in het systeem had gevonden dat er erg op leek. Ik kon diezelfde dag nog langskomen bij het Fietsdepot Amsterdam. Dus ging ik meteen op weg.

Helaas is het Fietsdepot niet om de hoek, maar in de Westhavens, oftewel bijna vijftig minuten reizen met het openbaar vervoer. Terwijl ik in de bus zat bedacht ik me dat ik ontzettend chagrijnig zou worden als het mijn fiets niet bleek te zijn, want dan had ik dus voor Jan doedel naar dit gat afgereisd.

Maaaar, ik had geluk: mijn fiets stond er! Ik was zo blij om hem weer te zien en wilde hem bijna knuffelen, maar de man die me hielp keek me al heel raar aan toen ik zo blij reageerde, dus het knuffelen liet ik maar even achterwege. Wel moest ik nog €22,50 afrekenen als een soort boete én mijn slot van €25 was doorgeknipt. Tel daar de gehuurde fiets bij op en ik was €75 verder, maar goed, ik had mijn fiets in ieder geval weer terug.

Wat ik geleerd heb van dit hele gebeuren?
– Zet nooit je fiets aan de ketting op een plek waar het niet mag in Amsterdam; dit komt je duur te staan
– Ik was veel gehechter aan mijn fiets dan ik dacht
– Je kunt je niet voorstellen hoe rot het voelt als iets van je gestolen wordt, als het je zelf nog nooit gebeurt is
– Amsterdam Oud-West (waar ik doorheen fietste op de terugweg van het Fietsdepot) zag er ontzettend leuk uit en ik wil daar snel een drankje gaan doen

Ondanks dit hele gebeuren hou ik nog steeds van Amsterdam en fiets ik sinds vrijdag weer fluitend langs de grachten. En nu kijk ik wel twee keer uit waar ik mijn fiets parkeer!

Is jullie fiets wel eens gestolen?