Ik kocht De Wolvenprinses op het Boekenfestijn Utrecht en begon er eigenlijk vrij snel in, toen ik een dun boekje wilde hebben voor in het openbaar vervoer. Het heeft even geduurd voordat ik hem uit had, maar hier is dan toch de recensie!
Algemene gegevens
Titel: De Wolvenprinses
Auteur: Cathryn Constable
Uitgeverij: The House of Books
Aantal pagina’s: 256
Genre: Avontuur, Mysterie
Het verhaal
Tijdens een schoolreis naar Rusland belanden de drie vriendinnen Sophie, Marianne en Delphine op het mooie, maar vervallen winterpaleis van de exotische prinses Anna Fjodorovna Volkonskaya. Zij vertelt hun spannende legendes over brute moorden en verloren diamanten. Maar als het nacht wordt en het wolvengehuil om het paleis haar kippenvel bezorgd, komt Sophie erachter dat de prinses hun niet alles vertelt…
Mijn mening
Ik kwam aardig snel door de eerste paar hoofdstukken heen, maar op een gegeven moment legde ik het boek steeds vaker weg en wilde ik gewoon niet doorlezen. Ik vond Sophie, de hoofdpersoon, maar een beetje een doetje en ze is het typische cliché voor een hoofdpersoon: niet bijzonder, niet opvallend, niet speciaal. Ik ergerde me soms echt aan haar omdat ze zo sober was, helemaal in vergelijking met haar vriendinnen.
Als Sophie en haar vriendinnen horen dat ze op schoolreisje naar St. Petersburg mogen, is Sophie de enige die blij is, omdat ze altijd al een keer naar Rusland wil. Hier begon het bij mij eigenlijk al een beetje te dagen: het zou niet voor niets zijn dat Sophie zó graag naar Rusland wilde.
Haar vriendinnen zijn overigens ook nogal cliché: Delphine is de modebewuste maar niet heel slimme vriendin met de lullige opmerkingen, Marianne is de studiebol die niks om mode geeft en Sophie past eigenlijk nergens bij.
Naarmate het verhaal vorderde vond ik het steeds ongeloofwaardiger worden. Er gebeurde gewoon dingen die in het echt niet kunnen (en dan bedoel ik niet op de fantasy manier, maar gewoon op de ongeloofwaardige manier). Eigenlijk was ik het boek helemaal zat, maar besloot toch gewoon mijn verstand op nul te zetten en verder te lezen..
.. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb! Vanaf bladzijde 100 ongeveer neemt het verhaal opeens een wending waardoor ik het héél leuk en spannend vond. Het was nog steeds nogal kinderachtig geschreven en ik kon me nog steeds niet identificeren met de personages, maar de gebeurtenissen die plaatsvonden hadden wel echt een wow-factor.
De ‘ontknoping’ was echt spannend, vooral omdat je al het hele boek bezig bent om te ontrafelen wat er nu eigenlijk aan de hand is en hoe de vork in de steel zit.
Al met al vond ik het uiteindelijk dus een erg leuk boek, maar er was wel veel voor nodig om dat zover te krijgen. De schrijfster had van mijn part best wat stukken mogen skippen of vervangen, maar uiteindelijk is het dus een prima boek voor tussendoor. Ik geef het boek drie sterren!
Dit boek heb ik ook ooit gelezen. het is wel een leuk boek opzich 😀
Ziet er leuk uit !
Oh, nu vind ik het nog lastiger om te bepalen of ik dit boek zou moeten lezen…
Haha, gewoon doen! Hij is niet zo dik dus waarschijnlijk heb jij hem binnen een uurtje uit. 😉
Hmmm, hij lijkt me wel leuk (en ik vind de omslag zo mooi!) maar ik knap snel af op ongeloofwaardigheden haha.