Een halfuur geleden kwam de aftiteling van de film The Theory of Everything in beeld. Man, wát een indrukwekkende film was dat. Ik kende het verhaal van Stephen Hawkings eigenlijk niet, maar ik ben dol op Eddie Redmayne (de acteur die Hawkings speelt) en het hele verhaal leek me heel interessant. De film heeft me zeker niet teleurgesteld. In tegendeel, het heeft al mijn verwachtingen overtroffen.

Stephen Hawking studeert in de jaren ’60 natuurkunde aan de Universiteit van Cambridge, waar hij probeert een doctoraat te behalen en verliefd wordt op Jane Wilde, een studente literatuur, hoewel hij atheïst is en zij christen. Maar de wereld van de intelligente Stephen stort in wanneer hij te horen krijgt dat hij aan ALS lijdt en nog slechts twee jaar te leven heeft. Dit weerhoudt Jane er niet van met hem te trouwen, en samen gaan ze de strijd aan met de ongeneeslijke ziekte.

De film is gebaseerd op het boek Travelling to Infinity: My life with Stephen, geschreven door Jane Hawking. Je ziet het verhaal dan ook vanuit twee oogpunten; die van Stephen zelf en die van Jane.

Wat me vanaf het eerste moment al te pakken had, was de sfeer van de tijd die zo goed is nagebootst. Het verhaal begint in 1963 op de Universiteit van Cambridge. Naarmate de jaren verstrijken, zie je dat het hele decor meeveranderd. Er komen langzaam televisies en andere moderne technologieën in beeld die goed passen bij de tijd waarin Stephen en Jane op dat moment leven. Ook werd er af en toe gefilmd met een ouderwetse, korrelige camera. Door dit goede decor werd de film heel realistisch; het leek net alsof het écht in die tijd gefilmd was.

Daarnaast wil ik een volledige alinea wijden aan het uitzonderlijke acteerwerk van Eddie Redmayne. Ik vond Eddie altijd al een goede acteur, hoewel hij me in Les Misérables en tikkeltje tegenviel. Eddie speelt de rol van Stephen alsof hij Stephen zelf is. Zijn gevoelens, persoonlijke worsteling en ongeuite frustraties komen zó goed over op het scherm dat ik me soms afvroeg of Eddie misschien zelf ook ALS heeft. En dat is een compliment, want ik heb nog nooit een ‘gezond’ iemand zo goed zien acteren. In het begin van de film, als Stephen zelf nog niet weet dat hij een ziekte heeft, komt hij al heel awkward over, zodat de kijker vanaf het begin voelt dat er iets niet helemaal klopt. Daarna gaat Stephen qua vermogen om te bewegen achteruit, maar zijn hersenen blijven gelukkig intact waardoor hij zijn werk voort kan zetten. En dat doet hij. De weg naar de top is zwaar, maar door de steun van zijn geliefde Jane Hawking (Felicity Jones) komt hij verder dan dat hij ooit had durven dromen.

Felicity Jones is ook een geweldige actrice. Ik had het enorm te doen met haar karakter Jane, want ze gaf haar hele leven, haar eigen dromen uit liefde voor Stephen. Hun liefde kwam heel natuurlijk over in de fim waardoor ik wederom af en toe vergat dat ik naar een film zat te kijken in plaats van een autobiografie.

However difficult life may seem, there is always something you can do and succeed at it. – Stephen Hawking

Het verhaal heeft me meerdere malen ontroerd. Niet per se omdat er iets heel schokkends of zieligs gebeurde, maar gewoon omdat de hele worsteling van Stephen en Jane zó echt leek dat ik hun frustraties door het scherm heen voelde. Toen de film was afgelopen moest ik het verhaal ook echt even laten bezinken voordat ik weer verder kon met het ‘dagelijkse leven’, haha.

Ik kan ook niets anders dan deze film vijf sterren geven. Ik heb werkelijk niets aan te merken op deze film, en kan hem iedereen aanbevelen die geïnteresseerd is in een stukje waargebeurde geschiedenis en wetenschap, gecombineerd met een ontroerend liefdesverhaal.

Benieuwd geworden naar deze film? Je kunt de trailer hieronder bekijken.

Hebben jullie The Theory of Everything al gezien? Wat vond jij ervan?