Afgelopen maandag las ik Life of Pi uit. Een boek waar ik vorig jaar op het VWO in was begonnen, maar die ik nooit had uitgelezen. Ongeveer een week geleden pakte ik het boek er weer bij en besloot hem uit te lezen, omdat ik enorm fan ben van de film. De film heb ik minstens drie keer gezien, als het niet meer is. Over het boek ben ik ook heel enthousiast, maar welke van de twee krijgt mijn voorkeur?

Het verhaal
Het leven van Pi vertelt het ongelooflijke verhaal van Piscine Patel (Pi), een zestienjarige Indiase jongen wiens vader een dierentuin in India heeft. Wanneer de familie besluit het land te verlaten, wordt de hele dierentuin ingescheept. Maar het schip vergaat en de enige overlevenden op de reddingssloep zijn Pi, een hyena, een zebra met een gebroken been en een tijger (Richard Parker) van 200 kilo.
227 dagen dobbert de sloep over de Grote Oceaan; het decor voor een buitengewoon fantasierijke roman. ‘Dit verhaal doet je in God geloven,’ aldus een personage. Wie Het leven van Pi leest, móet wel geloven in de onverwoestbare kracht van verhalen.
Bron: bol.com

De film
Ik zag de film Life of Pi twee dagen nadat hij in de Nederlandse bioscopen op het scherm te zien was, in 3D. Toen de film afgelopen was, bleef bijna de hele zaal zitten totdat de aftiteling afgelopen was en het scherm zwart werd. Dit heb ik alleen meegemaakt bij films waarvan ik héél erg onder de indruk was, en dat was ook het geval bij Life of Pi. De film pakte mij vanaf het begin beet door de prachtige muziek, het aangrijpende verhaal en bovenal; de adembenemende visuele effecten.

Het boek
Ik lees meestal het boek vóór ik de film kijk, maar ik kwam er bij dit verhaal pas achter dat er een boek van was toen ik de film al had gezien.. Oeps! Toen ik het boek las was ik erg tevreden over de filmmakers. Ze hadden geen grote gebeurtenissen uit het boek weggelaten of dingen heel erg veranderd; de film was qua tijdsbestek alleen een beetje ingekort (want 227 dagen lang naar een boot kijken werd denk ik ook een beetje saai). Een nadeel, wat tegelijkertijd het verhaal erg realistisch maakte, waren de smerige details die uitgebreid in het boek beschreven werden. Pi moet natuurlijk aan eten komen, niet alleen voor zichzelf, maar ook om te voorkomen dat hij opgegeten zou worden door Richard Parker. Maar ik hoefde niet persé te weten hoe hersenen en visseningewanden smaakte, of hoe je het bloed uit een schildpad drinkt. Soms zat ik echt met huiveringen te lezen.
Ook vond ik het boek af en toe wel een tikkeltje langdradig doordat sommige dagen waarin Pi eigenlijk niets doet heel uitgebreid beschreven worden. Toch verbaas ik me over het feit dat de auteur je 438 bladzijden kan blijven boeien met een verhaal van een jongen die 227 dagen vast zit op een reddingsbootje. Je blijft namelijk doorlezen, vooral door de prachtige en uitzonderlijke band die wordt opgebouwd tussen Pi en Richard Parker.

Eindoordeel
Ik wil geen voorkeur kiezen voor dit verhaal, omdat ik de film en het boek beide prachtig vond. Als je iets meer diepgang wilt over het leven van Pi vóór het vergaan van zijn schip, raad ik je aan om echt het boek te lezen. Wil je genieten van adembenemende visuele effecten en de aanblik van een prachtige, volwassen tijger dan raad ik je aan om de film te kijken. Wel waarschuw ik je alvast dat je het dichtbij het einde waarschijnlijk niet droog kan houden, en dat het echte einde een ongelofelijke mindfuck is waardoor je nog lang over het verhaal zal blijven nadenken.
Als het jou een mooi verhaal lijkt, raad ik je echt aan om het boek én de film allebei kijken. Het is zeker geen verspilling van je tijd en dit verhaal is er zo ééntje die me heel lang bij zal blijven.

Deze foto van Saar kon ik jullie niet onthouden haha. Aangezien dit verhaal over een tijger gaat, en Saar wel een beetje mijn tijgertje is! 

Life of Pi is te koop op bol.com als boek (€10,49) of als DVD (€9,99)

Wat vond jij van Life of Pi?