Een nieuw boek van één van mijn favoriete schrijfsters! Ik was heel blij toen ik hoorde dat Julie Kagawa een nieuwe serie aan het schrijven was, gebaseerd op Japanse mythologie en draken. Aangezien ik bijna alle boeken van Julie Kagawa gelezen heb, en ze ook allemaal leuk vond, had ik hoge verwachtingen van Schaduw van de Vos. Werden deze verwachtingen waar?

Algemene gegevens
Titel: Schaduw van de Vos
Auteur: Julie Kagawa
Uitgeverij: HarperCollins
Aantal bladzijden: 418
Genre: Young Adult, Fantasy
Serie: Schaduw van de Vos #1

Het verhaal
Eens in de duizend jaar krijgt iemand de kans de grote Kamidraak aan te roepen en een wens doen. Maar dat kan alleen als je in het bezit bent van een geheimzinnige eeuwenoude perkamentrol. De nieuwe tijd is bijna daar, en boze krachten zijn eropuit om de rol in handen te krijgen…
Yumeko is een meisje met een gevaarlijk geheim. Ze is een shapeshifter, iemand die van gedaante kan verwisselen, iets wat niemand mag weten. In de tempel waar ze is opgegroeid, is ze veilig, tot de tempel op een dag in brand wordt gestoken en alle bewoners in de vlammen omkomen. Behalve Yumeko. Zij kan nog net op tijd ontsnappen, mét de grootste schat van de tempel: een stuk van de eeuwenoude perkamentrol. Yumeko weet nu wat haar te doen staat. Tegen iedere prijs moet ze de rol in veiligheid brengen, zelfs als ze daarvoor haar leven op het spel moet zetten.

Mijn mening
Dit boek klonk mij als muziek in de oren: Japanse mythologie, kitsunes en draken. Echt right up my alley. Het verhaal begint nogal duister, en ik zat er meteen in.

Je volgt het verhaal vanuit Yumeko en Tatsumi. Yumeko is een kitsune: half vos, half mens. Ze beschikt daardoor over magie, maar niemand mag weten wat ze is. Tatsumi is de beruchte demonendoder van het land. Hij is als geen ander in staat om zijn gevoelens uit te schakelen en zich volledig te concentreren op zijn missie. Zijn nieuwste missie is de eeuwenoude perkamentrol veroveren uit een tempel. Maar als hij daar aankomt staat de tempel in brand. Onderweg komt hij Yumeko tegen die hem vraagt of hij samen met haar naar de hoofdstad wil reizen, in ruil voor informatie over de rol. En vanaf dat moment begint het verhaal écht.

En daar begon eigenlijk ook een beetje mijn kritiek. Want: ik moet eerlijk toegeven dat alles wat er vanaf dan gebeurt leuk is en af en toe ook heel spannend, maar ik had niet echt het idee dat het ergens naartoe leidde. Eigenlijk zijn de 300 middelste bladzijden van het boek een reis van punt A naar punt B, waarbij er af en toe wat spannends gebeurt en waar de twee hoofdpersonages een beetje om elkaar heen draaien. Daarnaast vond ik het ook best onrealistisch dat Yumeko de hele tijd de rol bij zich droeg zonder dat Tatsumi het doorhad, en ook dat hij niet doorhad dat Yumeko een kitsune was vond ik een beetje gek. Hij is immers een demonendoder en voelt het aan wanneer er magie gebruikt wordt, maar dat hij reist met een magisch wezen voelt hij niet aan?

Ik kwam een review op Goodreads tegen die precies verwoordde wat ik eigenlijk de hele tijd voelde:

“In between, the two characters travel to the temple, having what feel like various mini adventures along the way. The characters from Japanese mythology are fascinating, but the story meanders, name-dropping creature after creature – such as oni or gaki – in order to prolong the weak plot.”

Dus. Dat vond ik wel heel jammer. Zeker omdat ik hoge verwachtingen had van dit boek. Het einde is wel weer heel tof en zeker de scenes in het paleis van de keizer vond ik heel leuk om te lezen, maar toch zat er nergens écht een grote plottwist of verrassing, en toen ik het boek dichtsloeg merkte ik gewoon aan mezelf dat ik niet veel behoefte had om nog andere delen hiervan te lezen.

Ik moet wel zeggen dat het boek ook goede punten had. Zo vond ik de ‘mini adventures’ met Japanse wezens leuk om te lezen, en ook het reisgezelschap van Yumeko en Tatsumi vond ik heel leuk, er zitten echt leuke karakters in dit boek. Wel viel het me op dat Tatsumi, de kille, duistere jongen, me heel erg aan Ash van de Iron Fey deed denken, en Okame, de loyale grappenmaker, aan Puck.

Gemixte gevoelens over dit boek dus. Aan de ene kant vond ik het heel tof om over Japanse mythologie te lezen, aan de andere kant bracht dit boek weinig origineels en verrassends met zich mee. Ik zou het tweede deel nog wel willen lezen, maar dan vooral omdat ik Yumeko, Okame, Daikune en Reika leuk vond en graag wil weten hoe hun verhaal verder gaat. Schaduw van de Vos krijgt van mij drie sterren.

Schaduw van de Vos is voor €15,- als paperback te koop of voor €9,99 als ebook.

Wat vond jij van het nieuwste boek van Julie Kagawa?

Dit boek is een recensie exemplaar dat ik heb gekregen van HarperCollins. Ik wil ze hiervoor hartelijk bedanken! Het ontvangen van het recensie exemplaar heeft mijn mening niet beïnvloed.