Ik wilde de Lux serie al jaren lezen. Ik hoorde er alleen maar goede verhalen over en het verhaal klonk ook gewoon super tof. Dus toen ik hoorde dat Zomer & Keuning de serie ging vertalen én zij een leesexemplaar naar de boekhandel stuurde, was ik super enthousiast. Of ik nog steeds enthousiast ben ná het lezen van het boek, vertel ik je in deze recensie.

Algemene gegevens
Titel: Obsidian
Auteur: Jennifer L. Armentrout
Uitgeverij: Zomer & Keuning
Aantal pagina’s: 432
Genre: Young Adult, Paranormal Romance
Serie: LUX #1

Het verhaal
Als Katy naar een klein dorpje in West Virginia verhuist, ontmoet ze haar buren: de irritante Daemon en zijn tweelingzus Dee. Katy en Dee worden al snel goede vriendinnen, maar Daemon lijkt het daar niet mee eens te zijn en gedraagt zich als een onuitstaanbare hork. Als steeds meer vreemde, onverklaarbare dingen gebeuren in het dorp waar Katy woont, begint ze zich af te vragen of haar buren wel echt te vertrouwen zijn..

Let op! Deze recensie bevat spoilers.

Mijn mening
Ik had gehoord dat Obsidian een soort Twilight was, maar dan met aliens in plaats van vampieren en weerwolven. Nu heb ik Twilight nooit gelezen, maar de films heb ik wel meerdere keren gezien en hoewel het eerste deel cringe-slecht is, geniet ik wel altijd enorm van de films. Daarom was ik ook benieuwd naar Obisdian, ik had zo het gevoel dat het mij wel zou bevallen.

Het eerste hoofdstuk vond ik super leuk, want daarin kwam ik erachter dat Katy, de hoofdpersoon, een boekblogger is. Daar verdiende ze meteen een heleboel pluspunten mee, want daardoor vond ik haar eigenlijk meteen leuk. Verder was het wel gelijk al lekker cliché: meisje verhuist van grote stad naar klein dorpje, ontmoet superknappe maar mysterieuze jongen, rare dingen gebeuren in het dorpje.

Oké, het was dus behoorlijk cliché, maar dat hoeft niet per se slecht te zijn. Soms kan ik daar namelijk behoorlijk van genieten, haha. Helaas vond ik het wel een beetje vervelend. Ook gewoon omdat Daemon absoluut niet sympathiek was. Hij was zó gemeen tegen Katy zonder daar een goede reden voor te hebben. Oké, later werd wel duidelijk dat hij het alleen deed om haar te beschermen, maar kom op?! dat kan ook wel op een aardigere manier. Haar vernederen op haar eerste schooldag bijvoorbeeld, was totaal onnodig.

Daemon was eigenlijk de #1 reden waarom dit boek niks voor mij was. Het feit dat de rest nogal cliché was, vond ik niet zo erg, want zoals ik al zei is dat soms best fijn. Maar Daemon, jeetje! Hij was echt een heel vrouwonvriendelijk personage. En nu ben ik best fan van bad-boys in boeken, maar Daemon was van een heel ander niveau. Hij was narcistisch. Hij ging er helemaal vanuit dat Katy hem wel wilde, ook al was hij een enorme klootzak (excuse my words). Daarnaast mocht hij eigenlijk niet zijn vermogens gebruiken waar Katy bij was om haar te beschermen, maar als hij even stoer wilde doen, gebruikte hij ze gewoon tóch.

Maar één van de laatste scenes sloeg echt alles. Daemon en Katy stonden in zijn huis, meen ik, en hij bleef maar herhalen dat zij hém wilde. Katy op haar beurt, bleef herhalen dat ze níét bij hem wilde zijn omdat hij zich soms echt als een klootzak gedroeg, waarop Daemon doodleuk reageerde: jawel, je wilt wel bij me zijn. Hallo?! Mag Katy dat even zelf bepalen alsjeblieft? Nee, ik kon Daemon écht niet waarderen en wilde hem het liefst een klap voor zijn arrogante kop geven.

Wat ik wel leuk vond? Katy’s boekenblog, de vriendschap tussen Dee en Katy, en de paar spannende scenes die erin zaten. Voor de rest ergerde ik me vooral. Heel jammer, ik had zo gehoopt dat dit boek een nieuwe favoriet zou worden!

Obsidian kon me niet overtuigen en daarom geef ik het boek twee sterren. Als je fan bent van Twilight en geen bezwaar hebt tegen super vrouwonvriendelijke jongens, dan zou dit boek wel iets voor jou kunnen zijn!

Obsidian is te koop voor €15 als paperback en voor €9,99 als ebook.

Ben jij fan van de LUX serie?