Natuurlijk – Jan Terlouw – My Pink Fairytale

De Boekenweek met het thema natuurlijk is al een tijdje voorbij, maar toch wilde ik vandaag aandacht besteden aan het Boekenweekessay van 2018, geschreven door Jan Terlouw. Dit essay, Natuurlijk, is volgens Terlouw “een ode aan de natuurlijk en een pleidooi voor duurzaamheid”. Sinds ik vegetariër ben vind ik dit onderwerp reuze interessant, dus wilde ik het essay graag lezen!

Natuurlijk - Boekenweekessay 2018

Algemene gegevens
Titel: Natuurlijk
Auteur: Jan Terlouw
Aantal pagina’s: 64
Genre: Essay

Flaptekst
Geboren in een boerendorp op de Veluwe, groeide Jan Terlouw op tussen de natuur. Hij klom in bomen, bestudeerde bijenvolken en hielp kalfjes geboren worden. Natuur werd voor hem een onuitputtelijke bron van inspiratie, door de schoonheid, de variatie en het mysterie ervan.
Nog altijd vindt hij Nederland een van de mooiste landen van de wereld. Het groen, het water, de dijken, de jagende wolken, de wisseling der seizoenen, het fascineert hem mateloos. Maar hij is ook bezorgd, want de natuur is in gevaar. Het tijdperk van het Antropoceen is aangebroken: het menselijk handelen heeft een bepalende invloed op de toestand van de aarde. Wat de aarde in 4,5 miljard jaar heeft ontwikkeld, is de afgelopen eeuw in rap tempo verwoest door de mens. De klimaatverandering is een feit. Het is niet te laat, maar het is wel de hoogste tijd voor drastische maatregelen.
Natuurlijk is een ode aan de natuur en een vurig pleidooi om de aarde in betere staat achter te laten voor volgende generaties.

Mijn mening
Jan Terlouw begint zijn essay met een persoonlijke beschrijving van de prachtige natuur om ons heen. Terlouw groeide op in een boerendorp op de Veluwe en is zijn hele leven omringt geweest door natuur. Hij leerde als kind hoe je een lammetje geboren laat worden, en was getuige van hoe de natuur alles tot in de puntjes weet te regelen.

De verhalen van Terlouw over zijn ervaringen met natuur vond ik fantastisch om te lezen. Ook schrijft hij dingen waar ik totaal geen weet van had, en ik heb dus zeker wat interessante feitjes van opgestoken! Wie weet komt het ooit nog van pas dat ik nu het voortplantingsproces van bijen ken..

De Aarde is enorm, maar toch heeft Terlouw het het meest over Nederland. Dat vindt hij namelijk één van de mooiste landen ter wereld. Je merkt dat hij dit echt meent. Hij vertelt zo puur over Nederland dat ik merkte dat ik nu eigenlijk pas de schoonheid van ons landje zie. Natuurlijk is Noorwegen prachtig door haar fjorden, of zou ik heel graag een keer de Grand Canyon in het echt willen zien. Maar Nederland heeft water, weilanden en prachtige bomen. Terlouw beschrijft de schoonheid van een madeliefje, iets wat voor ons zo gewoon lijkt, maar dat eigenlijk heel bijzonder blijkt te zijn als je er de tijd voor neemt om het te bekijken.

Zijn pleidooi voor duurzaamheid schemert in het begin van zijn essay al een beetje door, maar pas in de tweede helft krijgt dit de overhand. Deze overgang, van de schoonheid van natuur naar de risico’s waar we mee leven, vond ik heel natuurlijk gaan. Wel voel je steeds meer de ernst die doordringt in Terlouws woorden.

“Nee, het grootste gevaar dat ons bedreigt is wat we de natuur aandoen. De oceanen. De tropische regenwouden. De in het wild levende zoogdieren. De bijen. De vlinders. Als we dat inzien, komt het nog wel goed. Want het kan best anders.”

Er komen veel moeilijke termen voor in dit essay. Sommige kende ik al, sommige nog niet. Een groot pluspunt van dit essay vond ik dat alle termen duidelijk werden uitgelegd, met zulke laagdrempelige voorbeelden dat het voor bijna iedereen begrijpelijk is, zonder dat je op kinderachtige wijze wordt bemoederd. Zo wordt het broeikaseffect uitgelegd door een voorbeeld te nemen van een auto in de volle zon. Door deze voorbeelden snap je het eigenlijk meteen.

Veel van de informatie die Terlouw geeft op het gebied van duurzaamheid wist ik al, maar er zat zeker ook nieuwe informatie tussen. Toch voelde het niet als een saaie herhaling, maar meer als een soort geheugensteuntje. Ook denk ik dat niet iedereen zoveel van duurzaamheid af weet (ik heb me er de laatste weken heel actief mee bezig gehouden, blogs gelezen en documentaires gelezen, wat iemand anders natuurlijk niet per se doet). Daarom denk ik dat dit essay voor heel veel mensen een eyeopener zal zijn.

Ik hoop dat heel veel mensen dit essay lezen en zich erna bewust zijn van het feit dat we de aarde anders moeten gaan behandelen. Jan Terlouw is in ieder geval hoopvol. Dat het nog niet te laat is, klinkt bemoedigend uit zijn woorden. We zullen het echter wel met zijn allen moeten doen. Met de steun van de politiek. Laten we hopen dat dit essay een steentje bijdraagt aan de verduurzaming van de wereld. Ze is namelijk veel te mooi om te verpesten.

Ik vond dit essay echt fantastisch om te lezen en beloon hem dan ook met een welverdiende vijf sterren.

5 sterren