Laten we beginnen met de cover. Die vind ik, net als bij het eerste deel, weer heel erg mooi! Het enige nadeeltje is dat ik ze nogal op elkaar vind lijken, waardoor je de delen misschien moeilijk uit elkaar kan halen. Maar hij is weer lekker mysterieus waardoor ik getriggerd werd om te gaan lezen.

Het was een beetje vervelend dat ik niet meer precies wist hoe het vorige deel geëindigd was (ik wist nog wel de hoofdlijnen, maar de details waren soms een beetje weggezakt), maar ondanks dat kwam ik gelukkig snel in het verhaal. De eerste paar hoofdstukken lees je weer vanuit de ogen van Leia, die nog steeds een prettig personage is om uit te lezen. In het eerste boek lees omstebeurt uit het perspectief van Leia en Walt, maar omdat die personages nu toch altijd bij elkaar zijn, opweg naar de Overkant, heeft Jen in dit boek gekozen voor nog een ander vertelperspectief, namelijk die van Alisa. Dat vond ik heel slim bedacht, want zo krijg je ook nog mee hoe het er op het eiland Tresco aan toe gaat. Daar worstelen de bewoners met het worden van één samenleving, terwijl de groep van Leia en Walt op zoek is naar een nieuwe wereld aan de Overkant.

Ik vond Alisa een heel leuk personage om vanuit te lezen. Ze is heel aardig en is niet bang om te zeggen wat ze vind. Soms ergerde ik me wel een beetje aan haar perfectheid, ze had wel iets meer flaws mogen hebben van mij. Maar het is wel heel tof om te lezen welk effect ze heeft op sommige personages die ik in het eerste boek niet kon uitstaan.

De Overkant lijkt in het begin een perfecte nieuwe wereld, maar al snel kom je er achter dat geen enkele samenleving perfect is. Dat vond ik mooi gedaan, want ondanks dat veel personages de samenleving op Tresco niet ideaal vonden, beseffen ze zich dat het er nog niet zo slecht was.

Het boek las ontzettend snel en steeds als ik dacht ‘oké ik moet nu echt stoppen’, gebeurde er weer iets waardoor ik toch door bleef lezen. Hierdoor had ik het boek echt binnen no-time uit. De personages voelde voor mij allemaal heel realistisch aan doordat ze zo erg uitgediept worden en hierdoor werd ik echt in het verhaal getrokken. Er worden veel nieuwe personages geïntroduceerd, samen met veel nieuwe plaatsnamen, waardoor je heel veel nieuwe namen moet onthouden. Hoewel dit in het begin soms een beetje verwarrend was, had ik iedereen gelukkig snel op een rijtje.

Ik heb echt onwijs genoten van dit boek en vond hem in vergelijking tot deel één ook een stuk beter en spannender. Toch vond ik het jammer dat, net als eigenlijk bij het eerste deel, het einde echt super snel ging. Het slot zit vol actie en spanning, maar dit is eigenlijk binnen een twintigtal pagina’s ook weer voorbij. Naar mijn mening had dat nog wel wat langer gemogen, want nu was het heel plotseling voorbij!

En nu? Nu hoop ik heel hard dat er een deel drie komt. Want ondanks dat ik het een geweldig boek vond en ik de personages beter heb leren kennen, is het verhaal voor mijn gevoel nog helemaal niet af. Eigenlijk gaat het nu pas écht beginnen (volgens mij zei ik dat ook al bij het eerste boek haha, maar nu écht echt).

Ik heb genoten van De Wereld achter het Water en vond het boek zeker beter dan het eerste deel, maar toch ging het einde voor mij iets te snel en hoop ik dat er nog een vervolg komt! Verder merk ik dat ik echt dol ben op de verhalen van Jen Minkman en dat ik zeker meer van haar wil lezen! Ik geef De Wereld achter het Water vier sterren!

De Wereld achter het water is vanaf november 2016 te koop!