Nog net voor het nieuwe jaar las ik Harry Potter en de Vuurbeker uit. Man man man, wat een boek. Ik kende het verhaal al van de film, maar het boek heeft me weer op totaal andere wijze verrast. De film had ik namelijk al een paar jaar niet gezien, dus alle gebeurtenissen kwamen aan alsof ik het voor de eerste keer las.

Deze recensie bevat enkele spoilers

Algemene gegevens
Titel: Harry Potter en de Vuurbeker
Auteur: J.K. Rowling
Uitgever: Harmonie
Aantal pagina’s: 549
Genre: Fantasy
Serie: Harry Potter #4

Het verhaal
Zoals ieder jaar brengt Harry Potter de zomervakantie door bij zijn vreselijke oom en tante, waar de sfeer dit jaar extra gespannen is doordat hun verwende zoontje Dirk op dieet is. Harry kan dan ook niet wachten tot hij terug mag naar Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus, om aan zijn vierde schooljaar te beginnen. Maar voor het zover is, wordt hij door de familie Wemel op spectaculaire wijze bij de Duffelingen opgehaald, om mee te gaan naar de finale van het WK Zwerkbal!

Harry weet dan nog niet dat er dat jaar op Zweinstein een nog groter en spannender evenement zal plaatsvinden, waarbij ook leerlingen van buitenlandse toverscholen vertegenwoordigd zullen zijn. Ondanks alle opwinding en magische gebeurtenissen, probeert hij zich toch op zijn lessen te concentreren.

Ondertussen zijn er allerlei tekenen die er op wijzen dat Voldemort, met behulp van Duistere tovenaars, weer aan kracht begint te winnen. De angst dat Hij Die Niet Genoemd Mag Worden opnieuw zal toeslaan, wordt steeds groter…

Mijn mening
Dit boek begint anders dan de Harry Potter boeken tot nu toe. Het verhaal begint niet bij Harry en de Duffelingen, maar bij een dorpje driehonderd kilometer verderop. Je aandacht is meteen gewekt omdat je weet dat het hier om iets slechts gaat, vooral als de naam Wormstaart genoemd wordt. In het eerste hoofdstuk wordt er meteen al iemand vermoord en daardoor hangt er meteen een soort lugubere sfeer.

Gelukkig weet Rowling die sfeer vliegensvlug om te slaan naar iets vrolijks door een hilarisch stukje, namelijk het stukje dat de familie Wemel Harry komt ophalen bij de Duffelingen voor het WK Zwerkbal. Ze komen door de openhaard en ik heb echt hardop moeten lachen om de wijze hoe de Duffelingen en de Wemels met elkaar om gingen.

Het boek leest weer heerlijk weg, net als bij alle Harry Potter boeken. Ik vlieg gewoon over de pagina’s heen, omdat er op elke pagina wel weer iets boeiends gebeurt. Daarnaast vond ik dat je in dit boek goed merkte dat de personages ouder werden. Harry en Ron zijn meer bezig met meisjes en echte jongensdingen bijvoorbeeld.

Het stukje dat Ron ontzettend jaloers is op Kruml omdat hij met Hermelien naar het bal gaat, vond ik hilarisch en vertederend tegelijk. Je merkt hier voor het eerst echt goed dat Ron Hermelien heel stiekem wel interessant vind.

Het idee van het Toverschool Toernooi is echt briljant. Je komt er namelijk achter dat er ook een wereld van magie buiten Zweinstein bestaat. De Beauxbatons hebben overduidelijk een toverschool in Frankrijk, en de Klamffels, hoewel ze dat niet expliciet noemen, doen me sterk denken aan Russen.

De opdrachten van het Toverschool Toernooi zijn bloedstollend spannend om te lezen en ik vond het heel leuk dat Harry zo goed was in de opdrachten, al was  het succes van de tweede opdracht in het meer eigenlijk aan Dobby te danken. Het feit dat Ron degene is die Harry het meest zou missen van alle dingen vind ik zó lief en die opdracht vind ik dan ook heel goed bedacht. Niet alleen omdat het spannend is, maar ook omdat er een hele gedachtegang achter zit.

De derde en laatste opdracht vond ik heel spannend, maar ging naar mijn gevoel wel snel. Voor mensen die het verhaal niet kennen is het denk ik een enorme plottwist als de Vuurbeker een ViaVia blijkt te zijn die regelrecht naar Voldemort leidt. Zijn herrijzing vond ik heel goed beschreven, al moest ik wel even wennen aan het feit dat hij ‘rood gloeiende ogen heeft’, want dat is in de film natuurlijk niet zo.

De dood van Carlo is volgens mij de eerste leerling die overlijdt sinds Harry op Zweinstein is. Je merkte dan ook echt dat het voor heel Zweinstein een hele schok was, maar waar je als lezer vooral mee bezig bent, is de enorme plottwist die plaatsvindt als Dolleman zijn ware identiteit onthult. Ook dat vond ik enorm sterk. Alles past precies in elkaar en het is echt ongelofelijk hoe J.K. Rowling dit allemaal bedacht heeft. Petje af.

Ik geef Harry Potter en de Vuurbeker vijf sterren!

Wat vond jij van Harry Potter en de Vuurbeker?