Vorige week gebeurde er iets heel naars; mijn iPhone viel uit mijn broekzak terwijl ik op de fiets zat. Pats boem op de stenen, helemaal kapot. Er zaten denk ik wel 100 barsten in het scherm en er vielen zelfs stukjes glas uit. Ik kon echt wel janken (ik zal toegeven, dat heb ik ook gedaan toen ik mijn moeder eenmaal aan de telefoon had) en zag mijn maandloon aan mijn neus voorbij vliegen. Toch besloot ik hem maar zo snel mogelijk te laten maken, omdat ik elke keer dat ik naar mijn scherm keek verdrietig werd. Ik moest €160 neertellen (maar laten we dat maar snel vergeten) en mijn telefoon 24 uur inleveren. Hoe was dat nou eigenlijk, 24 uur zonder smartphone?
07:00 – “Hé wacht eens even. Ik heb helemaal geen wekker op deze manier! Thank god dat ik wakker werd door mijn zusje, anders had ik me echt verslapen.”
07:30 – Geen Facebook om te checken tijdens het ontbijt.. Dan het nieuws maar kijken op tv, ook best interessant!
07:40 – Zou ik wel op tijd komen voor de bus? Geen tijd om te check- Oh wacht, ik heb mijn horloge omgedaan! Wat een handige uitvinding is dat toch.
08:30 – Geen verspilde tijd tijdens het reizen door doelloos op Instagram rond te zwerven; ik lees lekker Paper Towns!
09:00 – Sh*t, ik weet helemaal niet in welk lokaal we college hebben. Hellup, wat nu? Ik kan niemand appen. Dan maar snel mijn laptop opstarten om het op te zoeken.
10:00 – Tijdens college: Ik kan me eigenlijk veel beter concentreren zo.. Geen appjes die de hele tijd binnen stromen, handig.
13:00 – Tijdens de lunch: Wat is iedereen eigenlijk ongezellig. Vijftig procent van de studenten hier eet zijn boterhammetjes terwijl ze naar hun telefoonscherm staren. En dan zitten er gewoon medestudenten omheen!
15:00 – Even kijken hoe laat ik de metro moet pakken.. Oh crap, dat doe ik dus normaal gesproken via de 9292 app op mijn mobiel, en mijn laptop is leeg. Dan maar vast naar de metro lopen en hopen dat ik een goede overstap heb.
15:10 – Yay! Nu kan ik weer drie kwartier ongestoord lezen in Paper Towns, wat een leuk boek!
16:00 – Wacht eens, dit is raar. De maker zou me bellen als mijn telefoon klaar was om op te halen maar.. Hoe zou ik in hemelsnaam moeten opnemen?! Nou, ik ben nu toch in het dorp, ik ga wel even langs.
16:15 – Meh, telefoon bleek dus pas over een uur klaar te zijn. Dan maar even snel naar huis om nog een artikel te schrijven.
16:30 – Ook dit gaat veel sneller dan gewoonlijk, veel minder afleiding zo! Dit gaat eigenlijk best goed, misschien dat ik mijn telefoon toch minder nodig heb dan ik denk..
17:00 – BABYYY EINDELIJK! *knuffelt iPhone* *zit vervolgens een halfuur non-stop alle berichtjes te lezen*
17:05 – Holy crap, 444 ongeopende Whatsapp berichten *opent Whatsapp*… Waarvan eigenlijk maar 10 belangrijke. Wat een onzin eigenlijk.
En ja.. Dat was mijn dag zonder iPhone. Ik kan concluderen dat het echt stukken minder lastig was dan ik had verwacht. Er waren zeker wat momentjes dat ik dacht; ‘nu had een smartphone wel handig geweest..’ Maar eigenlijk al die momenten konden eenvoudig worden opgelost, waardoor mijn dag zonder grote problemen verliep. In ruil voor mijn smartphone kreeg ik veel extra tijd om te lezen, heb ik ‘zomaar’ drie artikelen in no time getypt en bleek ik veel gezelliger te zijn aan tafel (waar ik normaal gesproken wel 3x mijn telefoon check). Een wijze les voor de komende tijd dus, en hopelijk ook voor jullie. Want zonder smartphone aan je hand gekleefd is je leven net zo leuk. Leuker zelfs, misschien.
My Pink Fairytale 
Dat heeft wel een glimlach op mijn gezicht getoverd (en daardoor ook van die rimpels die je hebt als je zo oud bent dat je niet met een mobiele telefoon bent opgegroeid :P). Als ik een smartphone gehad had als student, dan had ik helemaal niets van mijn studie terecht gebracht, dus als het je wel lukt om een beetje normaal te studeren met een smartphone in je zak, dan ben je al verder dan ik!
Maar ik las dan ook rustig 2 romans voor mijn studie, per week, naast mijn 3 boeken voor de lol. En dat in mijn ‘dikke boeken’ periode, waarbij boeken onder de 300 pagina’s niet lollig genoeg waren.
Mag ik je als 40+er aanraden om toch je telefoon een uurtje of twee per dag gewoon uit te zetten? Hard uitzetten? Als je 444 keer wordt ‘lastig gevallen’, waarvan er maar 10 echt iets te vertellen hebben… Dat zijn volgens mij genoeg gewonnen minuten om een leuke film te kijken 🙂 Met vriendeb, bijvoorbeeld.
(Ik heb dus nog steeds geen smartphone. Omdat ik het niet mis. Dat wil ik wel zo houden. 😉 )
Haha! Onder het studeren zet ik hem inderdaad gewoon uit, en als ik aan het lezen ben dan krijgt hij ook geen aandacht, boeken zijn veel interessanter dan Whatsapp berichtjes!
Wat een leuk artikel! Ik probeer ook steeds minder mijn mobiel te gebruiken (ik doe hem regelmatig ook gewoon uit), even dat ding op stil is vaak prima! 😀 En inderdaad, de meeste berichten die je krijgt zijn echt onzin haha!
Super grappig geschreven! Ik denk inderdaad dat het leven veel leuker is als je af en toe je smartphone aan de kant legt 😀
Precies! Volgens mij bestaat er ook een app die bijhoudt hoeveel tijd je per dag op je telefoon besteed. Ik heb die app zelf niet, maar heb wel van mensen gehoord dat dat een echte wakeupcall is!
Ik moet bekennen dat ik ook hetzelfde heb meegemaakt 🙂 In eind juni liet ik mijn Samsung Galaxy Trend vallen waardoor het scherm dus helemaal gebarsten was en ik dus ook helemaal in paniek geraakte omdat hij niet meer werkte en dat ik waarschijnlijk weer veel geld zou moeten uitgeven aan de herstelling. Ik had een drukke zomervakantie waardoor ik amper tijd had om naar Gent te gaan en daar mijn gsm te laten herstellen in een winkel waar het normaal gezien goedkoop was. Ik overleefde juli op een baksteen-gsm van mijn stiefvader en in augustus liet ik eindelijk mijn Samsung herstellen. Tijdens juli had ik ook gemerkt dat leven zonder smartphone best wel makkelijk is. Het zit allemaal in ons hoofd dat we hem nodig hebben om constant bereikbaar te zijn. Maar als we zonder zitten, dan zien we in dat een smartphone nu ook echt niet zo belangrijk is en alleen maar voldoet aan luxe. Nadat ik mijn gsm in augustus liet herstellen, was ik ook zo ongelooflijk gelukkig dat hij terug was en ik heb exact nog een week of twee met hem geleefd voordat ik hem weer liet vallen… Toen was de maat vol. Ik twijfelde of ik eigenlijk wel nog een smartphone nodig had. De laatste twee weken van augustus en de eerste week van september overleefde ik opnieuw op die oude gsm die ik voorheen had gebruikt. Ik besefte alsmaar meer dat ik 1) te veel geld zou verspillen om hem weer te herstellen of om gewoon een nieuwe te kopen, 2) ik meer en meer zonder smartphone kan en hem eigenlijk niet mis, 3) dat ik gewoon geen afleiding meer had tijdens het school of thuis wanneer ik huiswerk maakte, 4) dat het heel gezellig is zonder smartphone omdat je meer babbelt met mensen en 5) het ook gewoon veel gezonder is om zonder smartphone naar bed te gaan.
Toen wist ik het zeker. Geen smartphones meer voor mij. En ja hoor, ik kocht deze week een Nokia 215 waar ik zeer gelukkig mee ben. Meer heb ik niet nodig. Ik hoop dat mijn smartphone leven zo goed als voorbij is voor een grote tijd!
Wow wat knap van je dat je bent overgestapt op een ‘normale’ telefoon! Dat zou voor mij een iets té grote stap zijn, maar ik snap je beweegredenen volkomen en ik heb er ook veel bewondering voor!
Dankjewel 🙂 als ik dit verhaal vertel aan leeftijdsgenoten dan zegt de ene helft net hetzelfde als jou dat ze het heel moedig vinden van mij en het begrijpen, maar de andere helft verklaart mij gek haha 😀
Je bent niet alleen! En ik dus ook niet! Yay!
Whoaaa, nachtmerrie! Telefoon kapot!
Wel hartstikke leuk artikel. Ik merk dat ik echt non stop mijn telefoon bij me heb. Tijd voor verandering, want het is idd 9 van de 10 keer onzin.
Ja het was voor mij ook een echte wakeup call! Ieder (groot) nadeel heeft dan toch zijn voordelen haha.
Ik denk dat ik het ook wel zou kunnen, maar niet vrijwillig haha! Mijn telefoon is toch een beetje aan mijn hand vastgegroeid..
Wat een nachtmerrie 😀 haha! Ik zou me vooral erg onveilig voelen denk ik – stel dat er iets gebeurd, dan kan je niemand bereiken!
Ja ik snap wel wat je bedoelt. Gelukkig hoefde ik ’s avonds de deur niet uit en had ik de hele dag wel mensen om me heen waarvan ik eventueel een telefoon kon lenen. Maar ik was wel héél blij toen ik hem weer terughad, hoor!
Mijn vriend vond het ook altijd vreselijk dat ik met dat ding in m’n hand liep maar tegenwoordig laat ik ‘m veel vaker thuis of in de auto. En als ik hem dan weer heb kijk ik alle berichtjes. En ook zonder m’n telefoon kan ik gewoon leven; fijn! 😀
Ik denk dat ik hem eigenlijk alleen zou missen als wekker, want een echte wekker heb ik niet meer sinds het smartphonetijdperk.
Haha, daar had ik ook last van ja!