Hilary Duff die een boek schrijft. Toen ik dat voor het eerst zag vond ik dat.. apart, maar ik wilde geen vooroordelen hebben. Ik vond dit boek bij de Kringkoop voor maar €1, waardoor ik het bijna oneerlijk tegenover haar én mezelf vond om hem niet mee te nemen. Daarnaast sprak de achterkant me best wel aan. Het klonk weliswaar een beetje cliché, maar ach. Benieuwd of dit boek mij verrast heeft?

Algemene gegevens
Titel: Elixer
Auteur: Hilary Duff
Uitgever: Boekerij
Pagina’s: 240
Genre: Fantasy, Romantiek, Mysterie
Serie: Elixer #1

Het verhaal
Clea Raymond is een succesvolle jonge fotograaf en de dochter van een prominente politicus. Voor haar werk zwerft ze de hele wereld over en komt op de meest exotische plaatsen. Wanneer haar vader plotseling verdwijnt, tijdens een van zijn humanitaire reizen, ziet Clea op de foto’s die ze maakt een vreemde schim. Hoe vaker ze ernaar kijkt, hoe meer de schim lijkt op een mysterieuze, knappe man. Uiteindelijk ontmoet Clea de man van de foto’s in het echt, en ze voelt zich direct enorm tot hem aangetrokken. Samen gaan ze op zoek naar haar verdwenen vader en komen ze erachter waarom ze zich zo verbonden met elkaar voelen. Verscheurd door tegenstrijdige gevoelens en achtervolgd door een donker geheim moeten ze samen het verleden ontraadselen om hun toekomst veilig te stellen.
Bron: bol.com

Mijn mening
Het boek begint als Clea met haar beste vriendin Rayna op vakantie is in Parijs. Clea is fotograaf, en ondanks dat ze zeventien is reist ze de hele wereld over om foto’s te maken voor de bekendste tijdschriften van de wereld. Naar mijn mening was dit nogal onrealistisch. Moet een zeventienjarig meisje niet gewoon naar school? Daarnaast gedraagt ze zich op zo’n manier dat ik de eerste paar hoofdstukken was dacht dat Clea minstens twintig jaar oud was. Toen ik de achterflap nog eens las kwam ik er pas achter dat ze zeventien was, en dat zorgde nogal voor wat tegenstrijdige gevoelens bij mij. De man die opeens op al haar foto’s opduikt en waarover ze droomt, wordt ook echt een ‘man’ genoemd waardoor ik wederom personages van rond de twintig in mijn hoofd had.

Het eerste deel van het verhaal vond ik erg vermakelijk. De verhaallijn vond ik erg leuk en af en toe zelfs een beetje eng. Het gedeelte dat Clea op iedere foto een man in donkere kleding ziet staan, bezorgde me echt de kriebels (mede doordat ik de horrorfilm Insidious heb gekeken, who’s  with me?) De rede dat deze man/jongen echter op de foto’s verschijnt, is echt enorm slap en dit gedeelte hadden ze van mij part beter kunnen schrappen. Hoewel de verhaallijn dus leuk bedacht was, was de uitwerking ervan echt niet sterk. Meerdere malen werd er naar een soort hoogtepunt geschreven, waarna dat hoogtepunt heel erg tegenviel.

Verder zit dit verhaal bordevol clichés. Want natuurlijk worden Clea en de mysterieuze man verliefd, maar de beste vriend van Clea, de trouwe Ben, is óók verliefd op haar. Goh, die zagen we natuurlijk niet aankomen! Zoals in ongeveer elke Young Adult van tegenwoordig is er ook een driehoeksverhouding in verwerkt. Hoewel driehoeksverhoudingen zeker iets kunnen toevoegen aan het verhaal, was het bij dit boek echt niet nodig geweest. Het verhaal was beter af geweest zonder de verliefde beste vriend, hoewel ik Ben wel een lief personage vond.

Clea is ontzettend naïef waardoor ze keer op keer weer domme beslissingen maakt. Deze beslissingen komen tot een hoogtepunt bij de laatste drie hoofdstukken van het boek. Op een gegeven moment maakte ze een beslissing waarvan ik bijna van frustratie wilde schreeuwen ‘WAAROM’ ze dat in hemelsnaam deed. Natuurlijk maakte ze deze beslissing met het doel om haar soulmate te redden, maar natuurlijk loopt het allemaal niet gepland en valt alles uiteindelijk in de soep.

Het laatste hoofdstuk las ik in verwarring uit. Was dit al het einde?! Dat kon toch niet? Het einde is echt ontzettend open en het verhaal is heel slecht afgesloten, waardoor ik nog een tijdje verward naar de laatste pagina’s aan het staren was. Ik dacht dat ik een stand-alone aan het lezen was, maar dit verhaal móest haast wel een vervolg krijgen, en anders was het echt het raarste einde ooit.

Goed, ik had niet goed research gedaan naar deze boeken, want het is dus inderdaad geen stand-alone, maar een trilogie. De andere twee delen zijn nooit vertaald, wat misschien ook wel laat zien dat deze boeken in Nederland niet heel erg in de smaak vielen.

Verder nog twee kleine pluspuntjes: het verhaal is wel vlot geschreven waardoor ik het boek snel uit had. Daarnaast eindigt een hoofdstuk vaak met een cliffhanger, waardoor je zoiets hebt van ‘oké, nog één hoofdstuk dan’. Dat vind ik positief, want op één of andere manier weet Hilary Duff je aandacht wel vast te houden. Ik heb ook geen één keer de neiging gehad om met het boek te stoppen, omdat het toch zo dun is. Verder vind ik de cover heel erg mooi, maar dat heeft natuurlijk verder niets met het verhaal te maken.

Eindoordeel
Al met al was ik teleurgesteld over dit boek. De verhaallijn was goed bedacht en had echt heel leuk kunnen worden uitgewerkt, maar dat is dus niet gedaan. Ik ergerde me dood aan het hoofdpersonage, vond meerdere typfouten in het boek en het hoogtepunt van het boek waar je de hele tijd naar toe leest viel enorm tegen. Ik zou dit boek niet aanraden aan mensen die op zoek zijn naar een goed boek. Wil je een boekje wat je in een paar uur uitleest en vind je het niet erg als je met onbeantwoorde vragen achterblijft? Dan is dit misschien wel iets voor jou.
Ik geef dit boek in ieder geval twee sterren en ben van mening dat Hilary Duff het beter bij acteren kan houden, in plaats van schrijven.

Elixer is voor €18,95 te koop bij bol.com

Heb jij wel eens een boek van Hilary Duff gelezen?