Een tijdje geleden begon ik vol goede moed aan Deep Blue, een boek dat ik op Boekenkraam had besteld omdat ik er al tijden heel nieuwsgierig naar was. Ik bedoel: een samenwerking tussen YA-uitgevers en Disney, dat klinkt toch geweldig? Toen ik de foto op Facebook plaatste met de vraag wat andere boekennerds van vonden, kreeg ik een hoop gemengde reacties toegeworpen terwijl ik dacht dat iedereen dit boek helemaal het einde vond. Een beetje onzeker begon ik te lezen, bang dat het boek me tegen zou vallen. Uiteindelijk vond ik het een leuk verhaal, maar was ik er niet kapot van. In deze recensie vertel ik waarom.

Algemene gegevens
Titel: Deep Blue
Auteur: Jennifer Donnelly
Uitgeverij: Van Goor
Pagina’s: 278
Genre: Fantasy, Mysterie
Serie: Waterfire Saga #1

Het verhaal
Serafina, dochter van regina Isabella van Miromara, is grootgebracht met het vooruitzicht – en de zware last – ooit heerseres te zullen worden over de oudste beschaving van het meervolk. In de nacht voor de Dokimi, de ceremonie waarin ze moet bewijzen de kroon waardig te zijn, wordt Sera gekweld door een vreemde droom, waarin de terugkeer van een oud kwaad wordt voorspeld. De volgende dag is haar nachtmerrie vergeten. Serafina oefent haar magische zangformule en verheugt zich op het weerzien van haar beste vriendin Neela. Tegelijkertijd maakt ze zich zorgen over Mahdi, de kroonprins van Matali. Zouden zijn gevoelens voor haar zijn veranderd, in het vooruitzicht van hun verloving? Maar ze maakt zich de meeste zorgen over het niet kunnen voldoen aan de hoge verwachtingen van haar moeder.

Neela popelt om Sera te zien, en de kleind die ze voor de Dokimi zal dragen. Neela’s grote droom is modeontwerper te worden, maar haar ouders zouden dat nooit toestaan. Als prinses van Matali bestaat haar enige levensdoel uit het zich goed kleden, er decoratief uitzien, en op zekere dag trouwen. Dat is voldoende om een meerming rázend te maken! Haar broer Yazeed en haar neef Mahdi hebben veel meer vrijheid. En over Mahdi gesproken: Neela hoopt dat Serafina niet zal vragen wat hij de laatste tijd heeft uitgespookt…

De Dokimi betekent inderdaad een grote climax, maar op een onverwachte manier. De sombere voorgevoelens van Serafina worden bevestigd wanneer de pijl van een overvaller haar moeder verwondt. Nu moeten Sera en Neela een lange zoektocht ondernemen om de opdrachtgever van deze overvaller te vinden en een oorlog tussen de meervolken te voorkomen. Hun tocht zal hen leiden naar andere heldhaftige meerminnen die over de zes zeeën verspreid zijn. Samen zullen ze een hechte band van zusterschap vormen wanneer ze een samenzwering ontdekken die een bedreiging vormt voor het voortbestaan van hun wereld.

Deep Blue is rijk aan magie en mythologie, avontuur en gevaar, romantiek en vriendschap, en betat thema’s die zowel klassiek als hedendaags zijn. Het is een episch verhaal dat even uitgestrekt, mysterieus en dramatisch is als de oceaan. zelf. 

 

Mijn mening
Ik zal eerlijk zijn: ik kwam maar moeilijk door het begin heen. De eerste tien hoofdstukken vond ik erg lastig weglezen. Er zit heel veel mythologie in het verhaal, waardoor ik bij sommige woorden niet snapte wat ze nou bedoelden. Hebben jullie ooit van hippokamps gehoord? Ik ook niet. Dit blijken dus een soort zeepaarden te zijn, maar al deze moeilijke (en soms verzonnen) woorden worden niet tot bijna niet uitgelegd. Ik moest veel woorden googelen en dat zorgde soms voor wat irritaties want zo kwam ik niet echt lekker in het verhaal.

Nog iets wat me stoorde, was dat het verhaal in de derde persoon was geschreven. Nu hoeft dit helemaal niet vervelend te zijn, maar dat vond ik bij dit boek wel. De gevoelens van Serafina en Neela, de personages uit wie er geschreven wordt, komen helemaal niet goed naar voren omdat je het vanuit de ogen van de alleswetende verteller leest. Dit zorgde naar mijn mening voor minder diepgang in het verhaal en dat vond ik erg jammer.

Serafina vond ik een fijn personage. Je merkt goed dat ze een beetje met zichzelf in de knoop zit, helemaal na wat er bij de Dokimi gebeurt. Ze kijkt heel erg tegen haar moeder op en is dan ook bang voor de dag dat ze in haar voetsporen zal moeten treden. Ik vond dat de schrijfster dit erg mooi naar voren bracht.

Neela vond ik een heel loyaal personage naar Serafina toe, je merkt echt dat de twee hele goede vriendinnen zijn. Soms vond ik Neela wel irritant, bijvoorbeeld als ze op ernstige momenten over snoepjes begint te zeuren. Daardoor lijkt Neela erg kinderachtig.

De andere personages vond ik allemaal prima, hoewel ze niet héél goed uitgewerkt zijn. Van mij had er nog wel wat diepgang in de personages gemogen, zodat je echt het gevoel hebt dat ze echt zouden kunnen bestaan. Dat had ik bij dit boek niet zo, en dat is jammer omdat dat toch wel een stukje ‘beleving’ toevoegt.

Een pluspunt van het boek vind ik dat er niet zoveel romantiek in zit. Rustig maar, ik vind romantiek in boeken geweldig, maar het zou gewoon niet gepast hebben in de verhaallijn. Er komen wel wat gevoelens aan te pas in het begin van het boek, maar als Sera en Neela eenmaal op reis gaan laat de schrijfster de liefde varen, en deze maakt plaats voor ijzersterke vriendschap, zusterschap en loyaliteit. Dat vond ik mooi, want vriendschap gaat eenmaal boven alles toch? In dit boek in ieder geval wel.

De verhaallijn zelf is érg goed. Ik vind het plot ontzettend goed bedacht en het zit allemaal goed in elkaar. Wel had het boek van mij dikker gemogen, zodat de schrijfster de gebeurtenissen in de tweede helft van het boek wat meer gedetailleerd had kunnen schrijven. Het eerste deel (tot ongeveer bladzijde 80) is namelijk érg traag en er gebeurt bijna niks, terwijl het erna allemaal heel snel gaat. Het einde van het boek is heel erg spannend waardoor ik echt verlang naar het tweede deel, wat binnenkort uitkomt.

Eindoordeel
Ik kon heerlijk wegdromen bij dit boek, omdat ik gek ben op verhalen die zich in de oceaan afspelen. Omdat we nog zo weinig over de oceaan weten, kan je namelijk fantaseren dat het allemaal echt is!
Al met al vond ik dit een ‘leuk’ boek om te lezen. Het was misschien iets minder goed dan ik had verwacht, maar hé, mijn verwachtingen waren ook erg hoog. Ik heb genoten van het verhaal, ook al las ik dit boek minder snel dan dat ik van mezelf gewend ben. Dit komt waarschijnlijk door alle moeilijke, verzonnen woorden, maar als je daar eenmaal aan gewend bent wordt het steeds makkelijker om te lezen.
Al met al: een heerlijk boek om tijdens de zomer aan het strand te lezen, zodat je lekker kan fantaseren over wat er zich in de zee die voor je ligt afspeelt. 🙂 Ik geef dit boek drie sterren!

Lijkt Deep Blue jou een leuk boek? Of heb je het misschien al gelezen?